۴میلیون نفر درایران درگیر بیماری روانی هستند. زنان۲۶.۵ درصد و مردان ۲۰.۸ درصد

#ایران #زنان #تهران #مردان #روانی #بیمار

۴میلیون نفر درایران درگیر بیماری روانی هستند.

زنان۲۶.۵ درصد و مردان ۲۰.۸ درصد

"امروزه ۴ میلیون نفر در ایران درگیر درمان بیماری روانی هستند." واقعیت این است که بار بیماری‌های روانی بالا است و باید سهم بیشتری از اعتبارات را برای این بیماری‌ درنظر گرفت. وجود ۱۲ میلیون بیمار روانی در ایران می باشدبا وجود آمار بالای بیمار روانی فقط ۴۰ هزار تخت روانپزشکی موجودمی باشد. بی‌توجهی حکومت ایران  نسبت به بیماران روانی در ایران، "روند رو به رشد بیماریهای روحی و روانی در ایران و بی توجهی مسئولان به وضعیت آنها بسیار نگران کننده است نزدیک به یک چهارم جمعیت ایران اختلال روانپزشکی دارند، "آخرین آماری که از بیماری های روانی در ایران وجود دارد حدود 23 درصد است که این آمار مطابق با آمار جهانی در ایرانهای پیشرفته، درحال توسعه و توسعه یافته به یک نسبت پیشرفت داشته است". طبق آمار نزدیک به ۳۴ درصد تهرانی‌ها دارای بیماری روانی هستند.تحقیقات وزارت بهداشت نشان می‌دهد که بیماری‌های روانی در زنان ایران، رتبه اول بار بیماری‌ها را دارد و در مردان بعد از حوادث عمدی و غیر عمدی -که عمدتاً حوادث ترافیکی است- دومین بار بیماری‌ها را از نظر مرگ و ناتوانی باعث می‌شود. بر اساس آخرین تحقیق وزارت بهداشت که بعد از ۱۰ سال ا‌نجام شد، ۲۶.۵ درصد زنان و ۲۰.۸ درصد مردان در طول یک سال به یک نوع اختلال روانی مبتلا می‌شوند که رتبه اول بار بیماری‌های زنان را دارد. همچنین بر اساس آماری که از سوی سازمان آمار ایران اعلام شده ۵.۱۴ درصد زنان سرپرست خانوار دارای بیماری روانی هستند.روا‌نپزشکان علل مختلفی را برای ابتلا به بیماری‌های روانی عنوان می‌کنند که از آلودگی هوا و فشار کار تا وضعیت بد اقتصادی و نگرانی از آینده و... را شامل می‌شود. "افزایش مشکلات اقتصادی و اجتماعی مردم طی چند سال اخیر در گسترش بیماری‌های روانی نقش زیادی داشته است و این افزایش در آمارهای جدید بیشتر خود را نشان می‌دهد " افزایش تعداد بیماران روانی ایران را تابعی از مدل جهانی می باشد "آمار جهانی در حدود ۲۵ درصد است که این رقم بسته به روش‌های آماری و نمونه‌هایی که از آن آمار بگیرند، کمی بالا و پایین می‌شود. البته تفاوت آمار در بین ایرانهای مختفلف و همچنین و در شهر‌ها و روستا‌ها وجود دارد؛ ولی معدل ۲۵ درصد، یک آمار جهانی است." خصوص تفاوت ۱۳ درصدی آمار مبتلایان پایتخت با دیگر شهرهای ایران نیز بر این نظر بود که "زندگی در تهران مشکل‌تر از شهرهای دیگر است. کمبود وقت، کمبود امکانات زندگی، آلودگی هوا، نبود امکانات بهداشتی، مواردی مثل سنگین‌تر بودن استرس‌ها، فشار کاری و مشکلات شهری از دلایل بیشتر بودن شمار مبتلایان به بیماری‌های روانی در تهران است افراد بسیاری زمینه افسردگی، پرخاش‌گری و خشونت وجود دارد، "جامعه نگران است و به دلیل تغییرات قوانین اتفاقاتی که می‌افتد و اخبار بد و عدم ثباتی که در جمع وجود دارد، مردم تحت تنش و استرس قرار دارند." "بسیاری از خودکشی‌ها، همسرکشی‌ها و فرزند کشی‌ها ناشی از فشارهای روانی و استیصال است. عوامل اقتصادی می‌تواند یکی از مهم‌ترین عوامل نگرانی و استیصال مردم باشد. اگر مراکزی وجود داشته باشد که مردم را به رایگان راهنمایی بکند، آمار بزهکاری و خشونت هم پایین می‌آید." هزینه بالای روانشناسان را یکی از عوامل بیگانگی مردم با مشاوره و بهداشت روان و درمان می‌داند.

شیوع افسردگی در دانشجویان و همچنین سوءمصرف مواد و مصرف خودسرانه دارو، بیشتر است. زیرا جوانان هم در رده سنی دوره خاصی قرار دارند و هم نخبگانی هستند که در دانشگاه وارد شده اند و انتظاراتی از این موقعیت خود دارند. آنها از هم سن و سالهای خود بیشتر می‌فهمند و نسبت به رده های سنی دیگر روحیه حساستری دارند. از طرفی باید مشکلات جامعه و دانشگاه ها را هم باید در نظر گرفت که همه این عوامل تاثیرگذارهستند تا دانشجویان دچار افزایش میزان افسردگی نسبت به سایر اقشار شود. یعنی آنها در دوره ای از عمر خود هستند که بیشتر می فهمند، حساس ترند ولی امکان عمل از آنها گرفته می شود و به همین دلیل میزان افسردگی ممکن است در آنها بیشتر شود "اصلا حمایتی از بیماران روانی وجود ندارد و امکانات مورد نیاز این دسته از بیماران تامین نمی‌شود. بیماران روانی از جهت امکانات کاردرمانی، روان درمانی، دارودرمانی کامل، دسترسی به روانپزشک و مراکز درمانی در مضیقه هستند." مهمترین مشکل، "هزینه" بیماری است. "بیمه‌ها اغلب بیماری‌ها را تحت پوشش دارند ولی به محض اینکه اسم بیماران روانی بیاید می‌گویند در این مورد بیمه قرارداد و تعهدی ندارد و متاسفانه بیماران هیچ حمایتی از طرف بیمه ندارند، که این وضع بسیار نگران کننده است."طبق آمارهای رسمی ۱۶ درصد جمعیت کل ایران یعنی رقمی در حدود ۱۳ میلیون نفر از هیچ‌گونه بیمه‌ای برخوردار نیستند و باید تمام هزینه‎های درمانی خود را به صورت آزاد پرداخت کنند. نگرانی‌ها وقتی شدت می‌گیرد که بدانیم بیماری‌های روانی می‌تواند بیماری‌های جسمی‌ نیز برای فرد به دنبال داشته باشد.