#ایران #ا تهران #ا بیمارستان #ا پرستاران
#
پای صحبت باپرستاران زحتمکش
بیمارستانهای خصوصی
پرستاري در بيمارستان‌هاي خصوصي بيگاري
است
يکي از سرپرستاران بيمارستان‌هاي مطرح خصوصي تهران در مورد
درآمدهاي اندک و ناچيز اين حرفه مي‌گويد: «درآمد من با بيست و اندي سابقه با يک
پزشک عمومي که چند ساعت در اورژانس وقت خود را سپري مي‌کند، زمين تا آسمان فرق
دارد.
با اين حقوق‌ها در سال‌هاي نه چندان دور مسئولان بايد با
چراغ به دنبال پرستاران راه بيفتند، مگر آن که تحولي در حقوق و درآمد انجام شود.
پرستاري در بيمارستان‌ها مخصوصا بيمارستان‌هاي خصوصي بيگاري است» اين سرپرستار در
مورد کمبود نيرو گفت: «بعضي از پرستاران به دليل مزاياي کم و درآمدهاي ناچيز در
ايران، به کشورهاي ديگر مهاجرت مي‌کنند و مسئولان براي جبران آن از دانشجويان ترم
7 و 8 براي پرستاري کمک مي‌گيرند. اين نيرو‌ها تجربه ندارند.
مسئولان اين دانشجويان بي‌تجربه را همانند يک پرستار مي‌دانند.»
وي در مورد امنيت شغلي پرستاران ادامه داد: «اکثر مردم، پرستاران را درک نمي‌کنند
و براي آنها هيچ ارج و قربي درنظر نمي‌گيرند. امنيت کاري در حرفه ما مخصوصا در
بيمارستان‌هاي خصوصي بسيار پايين است. ما هم از جانب پزشک و هم همراه بيمار مورد
توهين قرار مي‌گيريم.
همراهان بسيار متوقع هستند و خارج از حد نرمال مي‌خواهند
سرويس بگيرند. تنها کساني که ما را نمي‌رنجانند خود بيماران هستند.
در مورد فرسودگي‌هايي که اين شغل در آينده به وجود مي‌آ‌ورد
علاوه بر بيماري‌هاي جسمي، اختلافات خانوادگي است. اين اختلافات به دليل شيفت‌هاي
طولاني و متغير است. پرستاران نه مي‌توانند مادر خوبي باشند و نه همسر خوبي، به
همين لحاظ قشر مجرد در اين صنف زياد است.» وي به‌عنوان سخن آخر اظهار داشت:
«باتوجه به شرايط فعلي هيچ اميدي به رشد درمان نمي‌بينم. کادر درماني ما سير نزولي
پيدا کرده است. ما بهترين تجهيزات را داريم اما از منظر عملکرد ضعيف هستيم و بايد
بحث‌هاي اساسي در اين زمينه شود.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر